(قبل از اینکه این مطلب رو بنویسم یاد‌آوری این نکته را ضروری می‌دانم که من نویسنده‌ی وبلاگ سیاسی نیستم)
متاسفانه عده‌ای دانسته و یا نادانسته ایده‌ای را به مردم القا می‌نمایند که کاملا در جهت میل و علاقه‌ی حاکمان کنونی کشور می‌باشد، تیترهای عوام‌گرایانه و فریبنده‌ای مانند درخواست از مراجع برای فتوای جهاد و مانند اینها.
باید دانست، در حال حاضر بهترین راه مبارزه، مبارزه‌ی بی‌خشونت است، و کلید این مبارزه، آگاهی مردم ایران و منطقه از جنس واقعی این رژیم می‌باشد.
رژیم حاکم بر میهن گرامی ما، رژیمی‌است عقیدتی که با استفاده از خفقان داخلی و نیرنگ خارجی، حکومت می‌نماید.
خفقان داخلی این رژیم بر بیشتر مردم ما معلوم است، اما بسیاری از مردم دیگر مناطق جهان، هنوز هم این رژیم را به درستی نشناخته‌اند، گرچه حوادث اخیر ضربه‌ای مهلک بر پیکر عدالت خواهی این حکومت وارد نمود و شعار حمایت از جنبشهای مردمی را در نظر بسیاری از توده‌های مردم منطقه، شعاری بی‌محتوا جلوه نموده است.
اما بی‌گمان این حکومت، کوشش در راه بازسازی چهره‌ی خویش خواهد نمود.
نزدیکترین و کوتاهترین این راهها راه، خشونت است، خشونتی با قیافه‌ی مظلوم‌نمائی.
گرچه در ذات این حکومت قتل دگراندیشان نهفته است. اگر این خصلت را با ریاکار بودن و تقیه بازی سیاسی در هم بیامیزیم، ترکیب کنونی بدست می‌آید.
بنابراین، اما اگر جنبش به خشونت متوسل گردد، رژیم قطعا ریاکاری را کنار می‌گذارد و با مظلوم نمائی، همه را به بدترین شیوه‌های ممکن سرکوب خواهد نمود، در آن صورت است که جنایتی بدتر از جنایات چنگیز خان، از این رژیم سر خواهد زد.
پس بهوش باشیم، و با زبانی که با آن آشنائی کافی دارند با آنها برخورد نکنیم، و این همان زبان جهاد است.
به امید پیروزی.
برای دانستن نظرات من در باره ی اسلام به iran000.blogspot.com مراجعه فرمائید.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر