تکبیرگویان گلوله بر نادیان حق می‌زدند!

ای حسین!
من تو را ندیده‌ام
و گفته‌اند که آزاده‌ای
می دانم که چنین است
زیرا که برای هدفت....
جان خویش را فدا کردی!
و نیک میدانم ...
یزید هم خود را حق می‌دانست...
امیر‌المومنین!
....

او ‌خواست که ولایتش را بپذیری.
و تو گفتی هیهات مناالذله!
در کوفه وعده گذاشتند و......
می‌خواستی وعده‌ات را وفا کنی.
اما یزید با تبلیغاتی یکسویه،
فکر مردم را بسوی خویش جلب کرد.
و تو همچنان بر وعده‌ات ماندی.
خواستی حق را به مردم بیان نمائی، اما....
سربازان یزید جلوت را گرفتند؛
تا که برگردی!
می‌دانم که میخواستی کوفیان را بیدار نمائی؛
ای حسین!
و اکنون نیز یزیدی بر کشور من حاکم است.
خامنه‌ای
...
و کوفیانش خود را ذوب شدگان در ولایت می‌دانند؛
درست مانند کوفیان.
ایران من را ویرانه کردند؛
درست مانند وطن اسلامی زمان تو.
و مسلم‌ را کشته‌اند،
درست مانند پسر عموی تو.
جسدش را خورده‌اند؛
درست مانند جسد پسر عموی تو.
و کروبیان علمداران این حرکتند؛
درست مانند ابالفضل تو.
و نداها، سهرابها را کشته‌اند؛
درست مانند فرزندان پس عموی تو.
و اکنون قصد کشتن حسین و ابالفضل زمان را دارند؛
درست مانند صحرای کربلا، زمان تو.
ولی نیک می دانم؛
که ارتکاب حماقت برابر است با نابودی ولایتشان،
درست مانند پس از تو.